این تاریخچه در آسیا به قبل از اسکندر مقدونی باز میگردد. در سال قبل از میلاد مسیح، اسکندر به هند حمله کرد و منسوجات چاپ شدهی رنگارنگ را یافت. آنها به کمک مهرهای چوبی این چاپها را انجام میدادند. این روش چاپ پارچه «چاپ بلوکی» نام داشت. بلوکهای چوبی دارای نقوش حک شدهای بودند درست مانند مهرهای لاستیکی مدرن. رنگ، روی الگوها اعمال میشد و سپس با فشار بر روی پارچه، نقوش منتقل میشدند.
این چاپ، فناوری و تکنیکی نو نیست بلکه آغاز آن، به قرنها پیش بازمیگردد. اسناد تاریخی، حاکی از آن است. که چاپ پارچه در قرن سوم تا پنجم پیش از میلاد در آسیا وجود داشتهاست. دیگر نمونههای اولیهی چاپ پارچه را میتوان در مقبرههای مصر باستان یافت، جایی که از پارچههای کتانی و پشمی رنگ شده برای تزئین دیوارها است.فاده میشد.
چاپ صفحه در زمان سلسلهی سونگ در چین بین سالهای تا پس از میلاد اختراع شد. این روش چاپ پارچه عبارت بود از چسباندن یک تکه ابریشم در وسط دو تکه کاغذ ضخیم که رنگ توسط ابریشم جذب و طرحی روی آن چاپ میشد. این روش در سراسر آسیا گسترش یافت. اما تا سال میلادی هرگز به اروپا نرسید. ساموئل سایمون این تکنیک چاپ را به ثبت رساند و گروهی از هنرمندان در نیویورک، شروع به آزمایش روی این تکنیک کردند. در نتیجهی این تحقیقات و آزمایشها، این روش به کمال رسید. در سال میلادی، این روند در میامی ادامه یافت.
اکثر نیاز چاي کشور از طریق واردات چاي قاچاق تامین می شود که این امر علاوه بر ضررهاي فراوان اقتصادي، براي مردم مسائل و مشکلات بهداشتی نیز به همراه دارد. شرکت تی نوش قصد دارد با ایجاد کارخانه اي مجهز به جدیدترین ماشین آلات به قطبی در زمینه تهیه وتوزیع چاي و مشتقات آن تبدیل شود. بدین ترتیب علاوه بر اینکه از مصرف چاي هاي خارجی در داخل کاسته می شود، زمینه صادرات به دیگر کشورها هم فراهم می شود.
این یک روش خاص و مقرون به صرفه برای رنگرزی پارچه است.. در این روش پارچه بدون تمیزکاری یا صمغ گیری در داخل یک حمام آب سرد که در آن نخ های تار آهار زده دارای میل ترکیبی به رنگینه هستند، پخش می شود. پارچه های چیت بدلی و مشابه اغلب با این روش رنگ می گردند.